In eerste instantie wilde niemand geloven wat ze zagen. De puppy was niet bang of gewond. Sterker nog, het dier speelde. Ja, speelde, met drie donzige jonge arenden. Het kleine hondje kwispelde en duwde zachtjes tegen de jongen alsof het hun grote broer was. De moederarend stond op de rand van het nest en keek rustig toe. Niet agressief, niet waakzaam, maar… kalm. Alsof ze het hondje had opgenomen in haar eigen gezin.

De groep beneden bleef stokstijf staan, hun mond half open van verbazing. Hoe kon dit gebeuren? De grote vogel cirkelde een keer boven hen, haar vleugels wierpen een brede schaduw over het veld. En precies op dat moment arriveerde de lokale wildbioloog dr. Pieter Vermeulen. Hij had op de radio gehoord over de arend die een puppy had meegenomen en was meteen komen kijken, niet verwachtend dat hij zoiets bijzonders zou aantreffen. Zijn hart bonsde toen hij omhoog keek, want dit had hij nog nooit meegemaakt.